Gepost op door Maurice_Heuts

Op z’n Rotterdams | 116

moart-foto-op-zun-rotterdams.jpg

Dinsdagochtend. Op een binnenbalkon staat een gast van rond de twintig. Gekleed in een grijze, strakke hoodie (met opdruk) en een grijze, strakke pant. In zijn rechterhand houdt hij een glimmend, plat, zwart doosje omhoog…

Eerst loopt hij een beetje te ijsberen, terwijl hij af en toe richting dat glimmende, platte, zwarte doosje kijkt…

Dan haalt hij, al pratend, zijn schouders op – steeds vaker en sneller; soms in combinatie met beide handen en ogen die daarbij ten hemel worden geheven en gericht…

Vervolgens trekt hij, al pratend, boze grimassen, en wijst vernietigend met zijn linker wijsvinger richting dat glimmende, platte, zwarte doosje…

Dan stapt hij ineens zijn keukentje binnen, sluit de deur, opent die even later weer om met een flinke banaan in zijn rechterhand terug te keren op zijn binnenbalkon. Daar pelt hij die banaan en eet hem met grote happen op.

Gepost op door Maurice_Heuts

Op z’n Rotterdams | 115

moart-foto-op-zun-rotterdams.jpg

Zaterdag, vroege middag. Terwijl tramlijn 8 over de Kleiweg richting Station Noord zoeft, praat een zestiger hard in zijn prehistorisch mobieltje…

Ja met mij… Kom net bij Peet vandaan.
…
Nee die was dur niet… Die is vissen.
…
In Amerika!
…
Ja… Dus ik heb nu zakkies.
…
Nee de doossies waren op. Dus heb ik zakkies.
…
Nee Kees was dur ook niet. Ik heb wel nog naar um gevraagd maar die was op ut dak.
…
Bij zun duiven.
…
Dus stond er un student en die zei dat de doossies op waren… Dus heb ik nu zakkies.
…
Ja, ut zal wel goed wezen, toch?