Op z’n Rotterdams | 065

MoArt - Foto Op Zun Rotterdams

Dinsdagmiddag, tramlijn 4 richting eindhalte Molenlaan. Een slanke, mannelijke, tramtoezichthouder (TTH) van een jaar of veertig, is in een geanimeerd gesprek verwikkeld met een oud, goedverzorgd dametje…

TTH: Ik weet dattu het me net heb verteld, maar hoe oud wassu nou ook alweer?
Dametje: Ik ben 84, bijna 85.

TTH: Nou mevrouwtje, laattik er dit over zeggen… Assik hier-en-nu terplekke mun handtekening kon zetten dattik net assu 84 jaar zou mogen worden, dan zouwik dat dus gisteren doen!!!
Dametje: Maar ik zit al JAREN in een rolstoel!

TTH: Maar das dan ook het enigste!
Dametje: En ik ben HARTSTIKKE vergeetachtig!

TTH: Mevrouwtje, dat zijn we allemaal wel eens!
Dametje: En ik ben PRAKTISCH doof!

TTH: Maar daar hebbu die schitterende gehoorapparaatjes voor!

Op z’n Rotterdams | 064

MoArt - Foto Op Zun Rotterdams

Een hete, vroege zondagavond. Op een bank voor de grote weide aan de Argonautenweg zit een kale man in t-shirt en korte broek. Naast hem zit een slanke, blonde dame. Naast haar staat een lange man in t-shirt en korte broek. Alledrie houden ze een Aldi-biertje vast…

Lang: Mag ik geen eigen mening hebben!?!
Kaal: Jawel. Maar je valt me af.

Lang: Mag ik geen eigen mening hebben!?!
Kaal: Jawel. Maar je valt me af.

Lang: Mag ik geen eigen mening hebben!?!
Kaal: Jawel. Maar je valt me af.

Dit gesprekje herhaalt zich nog precies vijf keer. Bij iedere herhaling wordt de lange man bozer, terwijl de kale man juist stoïcijns voor zich uit blijft kijken. De blonde vrouw doet intussen alsof ze niet aanwezig is.

Lang: Ik mag dus gewoon geen eigen mening hebben!
Kaal: Jawel. Zolang die eigen mening hetzelfde is als mijn mening.

Lang: Nou ik blijf erbij: Ze stinkt!!!