Op z’n Rotterdams | 009

MoArt - Foto Op Zun Rotterdams

Maandagmiddag. Op mijn retro TREK passeer ik twee jonge gasten die net het Wolfert Dalton College (Argonautenweg) verlaten en uberrelaxed op hun fietsen hangen.

De ene zegt, hoofdschuddend: Nee man! Dat zijn allemaal ouwe koeien. En daar moet je niet in meegaan. Dan zeg je gewoon: Luister schatje, ik heb geen zin om in die wei tussen die ouwe koeien van jou te gaan staan. Want daar komt alleen maar stront van! Dat zeg je dan, man.

Work-life Balance?

Vroeger was Het Leven van De Werkende Mens eenvoudig en overzichtelijk. Hij zorgde dat-ie ‘s ochtends netjes om negen uur op z’n werk was, deed tot vijf uur z’n ding, waarna-ie braaf huiswaarts keerde. En samen met vrouwlief en kroost het avondmaal nuttigde. Tegenwoordig zorgen zaken als ‘de 24uurs economie’, ‘het afrekenen op performance’ en ‘de ict-revolutie’ ervoor dat De Werkende Mens van een beetje multinational niet meer gebonden is aan kantoorgebouwen of -tijden. Hij/zij kan z’n werk bij wijze van spreken ‘s nachts doen… als het maar op tijd af is. Bovendien dwingt het wereldwijde contact met collega’s tot werktijden die ver voor negenen beginnen en lang na vijven eindigen. Zodat de work-life balance in het geding komt. Wat kunnen Shell medewerkers hieraan doen? En, wat voor mogelijkheden biedt ‘De Koninklijke’ hen daartoe? Een impressie van drie cursussen en een blik op de work-life balance van de organisatoren.

Trefwoorden:

Rob Veersma, Elise van Doorne, work-life balance

Quotes:

Rob: De meesten van ons leven gehaast en nemen zelden de tijd om eens een pas op de plaats te maken en na te denken over waar ze mee bezig zijn, waar ze waarde aan hechten, wat hun wensen voor de toekomst zijn. Bovendien vragen ze zelden aan anderen wat die hiervan denken.

Elise: Het work-life balance fenomeen vrouwengezeur? Nee! Vrouwen kaarten work-life balance problemen eerder aan. Waarom? Omdat ze er eerder mee worden geconfronteerd en er dus ook over moeten gaan nadenken. Hoe combineer ik dit met dat? En blijft er dan nog tijd over voor…? Traditioneel hadden mannen minder ‘last’ van dergelijke vragen.

>>>>>>> Lees verder

Op z’n Rotterdams | 008

MoArt - Foto Op Zun Rotterdams

Toen ik vanmiddag naar mijn AH XL (Argonautenweg) slenterde, werd ik ingehaald door een snelle gast. Tijdens dit proces smeet hij de volgende woorden in zijn mobiel: Waarom zeg je dat!!! … Waarom ik dat vraag? Omdat ik het over opties heb!!! En wat jij nu zegt is geen optie! Want een optie is een optie! En anders praat je lucht, weetjewel! Dus denk nu eens echt in je hoofd en geef me een optie!!!

TopMannen ABC

In februari 2003 verscheen het laatste nummer van de studentenglossy A4 Magazine. Als schrale troost presenteerden we in dat nummer een ludieke en leerzame terugblik op tien interviews die ik tijdens mijn vier jaar durende hoofdredacteurschap met topmannen had gedaan. De volledige interviews zullen ooit op dit blog verschijnen.

Trefwoorden:

Topmannen, A4 Magazine, Jeroen van der Veer, Hans Smits, Eduard Hagens, Hans Wijers, Jan den Hartog, Cees Roovers, Anthony Ruys, Kees van der Waaij, Pieter Witteveen, Tiny Sanders

Quotes:

Hans Wijers: Ik houd me overwegend bezig met zaken die ik leuk en uitdagend vind – af en toe heb je natuurlijk wat gesodemieter, maar goed. En als ik eenmaal aan iets begin, dan is het leveren van kwaliteit ‘key’.

Jeroen van der Veer: Mijn houdbaarheid!? Tja, dat woord zou ik niet kiezen. Om goed te kunnen functioneren is een uitstekende gezondheid een eerste vereiste. Daar kun je op hopen, nooit op rekenen, en dat vergeten mensen wel eens. Daarbij moet je van nature de mentale energie bezitten, de echte wil, om op ieder moment een actieve en zo goed mogelijke bijdrage aan je bedrijf te leveren.

>>>>>>> Lees verder

MoArt - foto columns Blockje Om

KIDS

Druk gebarend staat hij in zijn mobieltje te praten. Een mannetje van een jaar of twaalf, dertien met een strakke gelkop, brutale ogen en agressief malende kaken. Zijn kleding verraadt de smaak van een topvoetballer en zijn o-benen doen vermoeden dat hijzelf ook de nodige balletjes trapt. Naast hem staat een dikbebrild, bolhoofdig worstenbroodje geduldig zijn mond te houden.

Wanneer de topvoetballer is uitgebeld zegt het worstenbroodje: ‘Zo! Ik wist niet dat jij een Nokia 7110 hebt!!’

‘Ja,’ antwoordt deze, ‘Je moet natuurlijk wel mee blijven doen, hee.’

‘Natuurlijk,’ zegt het worstenbroodje en vraagt of-ie dit wonder der techniek eens mag vasthouden.

Met een gebaar van ‘Als ik jou daar nou een plezier mee kan doen’ duwt de topvoetballer zijn Nokia in de buik van z’n vriendje. Voorzichtig neemt deze het kostbare kleinood over. Zijn mond is inmiddels half opengezakt en zijn handen trillen een beetje. Zijn ogen stralen.

‘Ja, dat is wel zo makkelijk,’ zegt de prof. ‘Voor als mijn moeder het eten klaar heeft, of voor als mijn vriendin me nodig heeft.’

>>>>>>> Lees verder